اراضی دورق  ابرزگه در سواحل رودخانه مارون در 3.5 کیلومتری روستای ابرزگه و 2کیلومتری روستای ابکری وبا وسعتی بالغ بر 35 هکتار و دارای اراضی آبی تقریبا 20 هکتار و اراضی دیم بیش از 15 هکتار در سه دشت مسطح و هموار قرار دارند دشت اصلی که به دورق اصلی گفته میشود ودر دو کشت در یک سال یکی برنج  ( معمولابرنج  چمپا  محلی وبرنج طارم ) ویکی دیگر کشت زمستانی  که معمولا گندم ویا جوکاشته میشودو همچنین دشت دوم که بنام دشت سنگلاخی است بیشتر گندم وجوو عدس ویا لوبیا ویا طالبی وخیار وهندوانه کاشته میشود و کاملا دیم میباشدو دشت سوم که در بالای این اراضی واقع است وارتفاعی بیش از 50 متر نسبت به این دو دشت دارد ومعمولا از چشمه های آب تقریبا تلخی که از چشمه موردی پایین دست روستای آبکری می جوشد سیراب میشود و همیشه در این دشت برنج وگندم یا جو کاشته میشود این اراضی از سهم اراضی روستای ابرزگه بوده و خانواده های زیر در آن سهم دارند 1- خانواده اسکندری

2- خانواده رستمی 3- خانواده تقی زاده 4- خانوداه های عباسی وخانوداه شاکری وخانوداه عابدی وخانوادهای دیگر روستا

این اراضی در فصل بهار وتابستان  بسیارسرسبز وزیبا ودیدنی است و از گونه های درختان کنار وبید و مورد و بادام کوهی وبلوط تشکیل شده است

این دشتها قبلا مکان مناسبی برای ییلاق ایل و طایفه بوده وسالهای متمادی جایگاه امن زندگی ایلی بوده ودر آنجا ایل به ییلاق خود می پرداخت ودر این مکان روزگار خود رابه پایان میبردند ودر انجا قبرستانی نیز میباشد که بزرگان ایل در آنجا ارمیدند

سالانه از کشت برنج در این دشتها بالغ بر 8000 بار یا همان 800000کیلو گرم برداشت میشود (بار در اصطلاح منطقه به هر تقریبا 100 کیلوگرم میگویند )

در این اراضی در فصل کشت دوم بیش از 15000 بار گندم وجو و عدس وغیره برداشت میشود

در این دشت قبلا پرورش دام نیز انجام میشد و دامپروری برتراین محل  دام  بز محلی و گاو و مرغ خروس وبوقلمون بوده  وگاهی میش وبره و ایل نیز ازاسب والاغ  برای کار کشاورزی وترددوحمل ونقل بارو ادمها  استفاده میشد